İlyas ÇAĞLAYAN / Tiyatrocu / Oyuncu / Kültür - Sanat

SANAT HALKLA İÇ İÇE OLDUĞUNDA YAŞAR

Bir toplumu ayakta tutan sadece sınırları, ordusu ya da ekonomisi değildir. Bir milletin ruhunu oluşturan en derin unsurlardan biri sanattır. Sanat; geçmişi geleceğe bağlayan bir köprü, halkın duygularına tercüman olan bir dil, milletin ortak hafızasını taşıyan güçlü bir araçtır. Bu sebeple sadece bireylerin değil, devletlerin de sanata sahip çıkması gerekir.
Bugün gelişmiş ülkelere baktığımızda, sanata verilen değerin toplumsal refahı nasıl etkilediğini net şekilde görebiliriz. Tiyatrolar, orkestralar, müzeler, sanat festivalleri ve kültür merkezleri; sadece estetik kaygılarla değil, aynı zamanda eğitim, sosyal bütünleşme ve ekonomik kalkınma amacıyla da desteklenir. Sanat, devlet politikalarının merkezinde yer alır.
Bir devlet, sanatı sadece bir “etkinlik” olarak görürse eksik kalır. Sanat; eğitimde, şehir planlamasında, sosyal projelerde, hatta hukukta bile bir rehber olabilir. Estetik değerler üzerinden şekillenen bir toplumda empati gelişir, düşünce derinleşir, kültürel zenginlik çoğalır.
Günümüzde ise devletlerin, sanatı sadece bir "destek" alanı değil, temel bir kalkınma başlığı olarak ele alması gerekir. Kültür politikaları, sadece festivallerle sınırlı kalmamalı; eğitim sisteminden şehir estetiğine, medya politikalarından dijital içerik üretimine kadar her alanda sanatla beslenmelidir.
Ancak sanatın halka ulaşmasında en kilit rolü belediyeler üstlenir. Çünkü sanat, halkla buluşmadıkça gerçek anlamına ulaşamaz. Bu noktada yerel yönetimler, kültür-sanatın en canlı damarını oluşturur. Belediyeler; mahalle arasındaki bir kültür merkezinden kentin kalbindeki büyük sahnelere kadar sanatı her yere taşıma gücüne sahiptir.
Çocuklar için sanat atölyeleri, gençler için müzik ve tiyatro kursları, yaşlılar için geleneksel el sanatları çalışmaları… Her yaşa hitap eden bu dokunuşlar, toplumsal bağları güçlendirir, mahalleleri bir araya getirir ve şehirlere kimlik kazandırır. Belediyeler, sanatı halka en yakın noktadan ulaştırarak sadece bir hizmet değil, bir gelecek inşa eder.
Unutmamak gerekir ki sanat, sadece eğlence değildir; aynı zamanda bir iyileşme, bir bilinçlenme, bir farkındalık aracıdır. Özellikle günümüz dünyasında artan yalnızlık, yabancılaşma ve dijitalleşmenin getirdiği kopukluklar içinde sanat; insanı insana, toplumu topluma bağlar. İşte bu noktada belediyelerin sanata yaptığı yatırım, aslında birleştirici bir sosyal politika halini alır.
Sonuç olarak, devletler ancak sanatı temel alan bir anlayışla kalıcı izler bırakabilir. Sanatın korunması ve gelişmesi için ulusal politikalar kadar yerel hamleler de büyük önem taşır. Çünkü sanat, ancak halkla iç içe olduğunda yaşar. Ve belediyeler, bu yaşama alanını en doğal şekilde sunan kurumlardır.
Devletler de sanatla büyür, ama bu büyüme; belediyelerin halkla kurduğu sanat köprüleriyle anlam kazanır.
Sanatla kalın...